6)Aşağıdakilerden hangisi Erzurum Kongresi’nde alınan kararlardan biri değildir?

Erzurum Kongresi’nde şu kararlar alındı;

“1.Trabzon Vilayeti ve Canik (Samsun) Sancağı ile Doğu Vilayetleri adını taşıyan Erzurum, Sivas, Diyarbekir,

Elaziz, Van, Bitlis Vilayetleri ve bu çevrenin içindeki bağımsız livalar, hiçbir sebep ve bahane ile birbirinden ve Osmanlı

toplumundan ayrılmak imkanı tasarlanamayan bir bütündür. Bu bölgeler halkı, kıvanç ve tasada tam bir beraberliği kabul

eder ve mukadderatı hakkında aynı ülküyü amaç olarak alır. Bu çevrede yaşayan bütün İslam toplumları, yürekleri

birbirine karşı fedakarlık duygularıyla dolu, muhit ve soy özelliklerine saygılı, öz kardeştirler.

2. Osmanlı yurdunun bütünlüğü, milli bağımsızlığımızın sağlanması, Saltanat ve Hilafet Makamlarının dokunulmazlığı

için, ulusal güçleri etken ve ulusal iradeyi egemen kılmak, temel ilkedir.

3. Her türlü işgal ve müdahale Rumluk ve Ermenilik teşkili gayesine yönelmiş sayılacağından, hep birlikte direnip savunma

ilkesi kabul edilmiştir. Hıristiyanlara, siyasal egemenliği ve toplum düzenini bozacak biçimde yeni imtiyazlar

verilmesi kabul edilemez.

4. Merkezi Hükûmetin, yabancı devletlerin baskısı karşısında, buraları terk ve ihmal etmek zorunluluğunda kalması ihtimaline

göre, Saltanat ve Hilafet makamlarına bağımlılığımızı, milli varlık ve haklarımızı güvenlik altında bulunduracak

bütün karar ve tedbirler alınmıştır.

5.Yurdumuzda öteden beri birlikte yaşadığımız İslam olmayan toplulukların, Osmanlı Devleti’nin kanunlarıyla teyid

edilen kazanılmış haklarına, tamamen saygılıyız. Bunların mal, can ve ırzlarının dokunulmazlığı, zaten dinimizin ve

milli geleneklerimizin, ayrıca kanunlarımızın esaslarından olmakla beraber, Kongremizin genel inancı ile de pekleştirilmiştir.

6. İtilaf Devletleri’nce Mütarekenin imzalandığı 30 Ekim 1918 tarihindeki sınırlarımız içinde kalan ve her bölgesinde

olduğu gibi, Doğu Anadolu Vilayetlerinde de ezici çoğunluğu teşkil ettiği, ekonomik ve kültürel üstünlüğünde Müslümanlara

ait bulunan ve birbirinden ayrılması imkansız olan din ve soydaşlarımıza mesken ülkemizin bölüşülmesi

görüşünden, tamamiyle vazgeçilerek; varlığımıza, tarihi, ırki, ve dini haklarımıza saygı gösterilmesi ve bunlara aykırı

girişimlere asla değer verilmemesi; ve bu suretle, tamamiyle hak ve adalete dayanan bir karar alınması beklenir.

 

7. Milletimiz, insanı ve medeni ilkeleri üstün tutar. Ekonomik, teknik ve endüstriyel durum ve ihtiyaçlarımızı da takdir eder. Bu nedenle, devlet ve milletimizin içte ve dışta bağımsızlığı ve yurdumuzun bütünlüğü korunmak şartıyla; 6. Madde

de açıklanan sınırlar içinde, milliyet esaslarına saygılı ve ülkemize karşı istila emeli beslemeyen herhangi bir devletin

ekonomik, teknik ve endüstriyel yardımını memnunlukla karşılarız. Bunlar gibi adil ve insanı şartları taşıyan bir barışın

da gecikmeksizin oluşması, insanlığın selameti ve dünyanın sükûnu namına, en başta gelen ülkümüzdür.

8. Madde- Milletlerin kendi kaderlerini kendilerinin tayin ettiği bu tarihi çağda, Merkezi Hükûmetimizin de, milletin

iradesine uyması zorunludur. Çünkü, milli iradeye dayanmayan herhangi bir hükûmetin kendiliğinden alacağı kararlara,

milletçe itaat edilmeyeceği gibi; bu kararların, dışta da geçerli olmadığı ve olamayacağı, şimdiye kadar bu yoldaki

davranışların olumsuz sonuçlarıyla ispatlanmıştır. Bu nedenlerle, milletimizin, içinde bunaldığı sıkıntı ve tasalardan

kurtulmak çarelerine kendiliğinden başvurmasına lüzum kalmadan, Merkezi Hükûmetimizin, Millet Meclisi’ni vakit

kaybetmeksizin hemen toplaması ve böylece yurt ve milletin kaderi hakkında alacağı bütün kararları, Millet Meclisi’nin

onayına ve denetimine sunması zorunludur.

9. Madde-Yurdumuzun yüz yüze geldiği elem verici olaylar karşısında milli vicdandan kopup yükselen ayni ülkü ve

dileklerle kurulmuş olan cemiyetlerin birleşip kenetlenmesinden oluşan büyük kitle, bu kez “Şarki Anadolu Müdafaa-i

Hukuk Cemiyeti” namıyla adlandırılmıştır. İşbu cemiyet her türlü fırkacılık cereyanlarından tamamen uzaktır. Bütün

İslam kardeşlerimiz, Cemiyetin tabii üyesidir

10. Madde-Kongre tarafından seçilen bir “Hey’et-i Temsiliye”nin kuruluşu kabul edilir ve köylerden başlayarak; vilayet

merkezlerine kadar yayılan milli teşkilat birleştirilip, pekleştirilmiştir.”